Miło nam poinformować, że w roku 2023 Lokalna Grupa Działania „Barcja” w ramach otwartego konkursu ofert poprowadzi punkt nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego oraz zrealizuje zadania z zakresu edukacji prawnej na terenie powiatu kętrzyńskiego.
Nieodpłatna pomoc prawna i mediacja
Punkt zlokalizowany w budynku Starostwa Powiatowego w Kętrzynie Plac Grunwaldzki 1 pok. nr 16.
PONIEDZIAŁEK 8:00-12:00 adw. Justyna Górska
WTOREK 7:00-11:00 adw. Anna Hołowaczyk
ŚRODA 7:00-11:00 r.pr. Ewelina Łukaszewicz (nieodpłatne poradnictwo obywatelskie)
CZWARTEK 7:00-11:00 adw. Paulina Głownia
Punkt zlokalizowany w budynku Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Kętrzynie ul. Pocztowa 9
PIĄTEK 7:00-11:00 r.pr Robert Wądołowski
Informacja o zasadach udzielania Nieodpłatnej Pomocy Prawnej i Edukacji Prawnej
EDUKACJA PRAWNA – PRAWO SPADKOWE
Prawo spadkowe to dział prawa cywilnego określający zasady przejścia praw i obowiązków majątkowych po śmierci osoby będącej ich podmiotem. Określa ono zasady nabywania i obowiązków wynikających z dziedziczenia, w tym przedmiot dziedziczenia, osoby uprawnione do dziedziczenia, czy osoby uprawnione do nabywania praw związanych ze spadkiem w inny sposób niż w drodze dziedziczenia, a także zasady odpowiedzialności za długi spadkowe.
INSTYTUCJE PRAWA SPADKOWEGO:
DZIEDZICZENIE
Prawo spadkowe określa przede wszystkim zakres uprawnień podlegających dziedziczeniu. Określa jakie prawa i obowiązki wchodzą w skład spadku, a jakie prawa i obowiązki nie podlegają dziedziczeniu.
Prawo spadkowe określa także zasady nabywania praw spadkowych. Do dziedziczenia może dojść na dwa sposoby: w drodze dziedziczenia ustawowego oraz w drodze dziedziczenia testamentowego.
Dziedziczenie ustawowe- jest formą dziedziczenia, która ma miejsce, jeśli spadkodawca nie pozostawił testamentu. W Polsce do takiego ustalenia kręgu spadkobierców dochodzi w około 90% wszystkich spraw. Dziedziczenie ustawowe może również mieć miejsce, jeśli testament okaże się nieważny lub wszyscy powołani do dziedziczenia odrzucą spadek bądź nie będą mogli dziedziczyć. Większość przypadków, w których testament nie zostaje sporządzony, jest wywołana brakiem przywiązania do kwestii przyszłych losów majątku. Jeśli spadkodawca zgadza się z kolejnością dziedziczenia, którą przewiduje ustawa, to może w pełni świadomie odstąpić od sporządzania testamentu niejako akceptując porządek ustalony prawem.
Dziedziczenie testamentowe- pierwszeństwo nad postanowieniami ustawy ma testament. Jest to dokument, który zawiera ostatnią wolę spadkodawcy co do podziału majątku. Tylko w ten sposób można dokonać modyfikacji ustawowej kolejności dziedziczenia. Testamenty dzielą się na testamenty zwykłe i szczególne. Do testamentów zwykłych zaliczamy testament spisany przez spadkodawcę odręcznie, podpisany przez niego i opatrzony datą sporządzenia. Należy przy tym pamiętać, iż testament nie może zostać np. napisany na komputerze i następnie tylko podpisany przez spadkodawcę. Nie ma przy tym znaczenia materiał na jakim został testament spisany – najważniejszym jest spisanie go własnoręcznie przez spadkodawcę , podpisanie i wskazanie daty, w której został sporządzony.
WAŻNE! Testament musi zostać sporządzony jednostronnie, wyłącznie przez jedną osobę. Małżeństwo nie może sporządzić testamentu wspólnie – taki testament jest nieważny. Każdy z małżonków musi sporządzić testament osobno.
Odręcznie spisany testament może zostać zdeponowany u notariusza, który po uzyskaniu zgody spadkodawcy wpisuje go do Notarialnego Rejestru Testamentów. Notarialny Rejestr Testamentów działa od 5 października 2011 r. Dostęp do tego Rejestru mają wyłącznie notariusze: tylko oni mogą rejestrować testamenty i tylko za ich pośrednictwem po przedstawieniu aktu zgonu testatora można uzyskać informację na temat zarejestrowanych w NORT testamentów lub stwierdzenie, że żaden testament nie został zarejestrowany przez danego spadkodawcę.
Wpis do NORT nie jest obowiązkowy – testament rejestrowany jest wyłącznie na wniosek testatora, który może być złożony bezpośrednio w testamencie notarialnym, w protokole przyjęcia testamentu własnoręcznego na przechowanie lub w oddzielnym protokole, jeśli przedmiotem rejestracji jest testament notarialny dotychczas niezarejestrowany. Jeśli testator zmieni swoją wolę, może zażądać usunięcia starego testamentu z rejestru oraz sporządzić i zarejestrować nowy. Zarejestrowanie testamentu w NORT jest dobrowolne.
Notarialny Rejestr Testamentów nie zawiera informacji o treści testamentu ani danych osobowych spadkobierców. Potwierdza on jedynie fakt, że określona osoba sporządziła testament i złożyła dyspozycję jego rejestracji, oraz wskazuje, w której kancelarii notarialnej można otrzymać wypis tego dokumentu.
ZACHOWEK
Zachowek to zabezpieczenie majątkowe, które ma na celu ochronę interesów najbliższych dla osoby zmarłej, jeżeli ta nie ujęła ich w testamencie. Według przepisów Kodeksu Cywilnego prawo do zachowku przysługuje zstępnym tzn. dzieciom, wnukom, małżonkowi (o ile przed śmiercią spadkodawcy nie została orzeczona separacja lub nie trwało postępowanie w tej sprawie) oraz rodzicom spadkodawcy. Ustawa przewiduje cztery przypadki, w których zstępni nie będą mieli prawa do zachowku. Dzieje się to w sytuacji gdy najbliższe osoby:
– odrzuciły spadek,
-zrzekły się dziedziczenia,
– zrzekły się prawa do zachowku
– zostały wydziedziczone,
– zostały uznane za niegodne dziedziczenia.
Roszczenie uprawnionego do zachowku przedawnia się po 5 latach od momentu ogłoszenia testamentu. W przypadku, kiedy zmarły nie pozostawił po sobie takiego dokumentu, okres przedawnienia liczy się od chwili otwarcia spadku. Odpowiedzialność za wypłacenie zachowku osobom uprawnionym spoczywa na spadkobiercach. Jeżeli uprawniony mimo wszystko nie może uzyskać od spadkobierców kwoty zachowku, wtedy zgodnie z art. 1000 § 1 K.c. odpowiedzialność za wypłatę zachowku spada na ewentualnych obdarowanych.
DZIAŁ SPADKU
Z chwilą otwarcia spadku wszyscy spadkobiercy stają się współwłaścicielami majątku spadkowego w częściach odpowiadających udziałom spadkowym. Z tego powodu zachodzi konieczność rozdysponowania majątku pomiędzy poszczególnych spadkobierców, mówiąc inaczej dział spadku.
Chociaż przeprowadzenie działu spadku nie jest obowiązkowe, to jest to zazwyczaj celowe ze względów ekonomicznych oraz prawnych (na przykład dla uniknięcia problemów z zarządzaniem nieruchomością wspólną dla wielu osób).
Prawo spadkowe przyznaje możliwość dokonania działu spadku na dwa sposoby:
- Umowny dział spadku
- Sądowy dział spadku
Umowny dział spadku- jest to dział spadku dokonywany w drodze umowy zawartej pomiędzy wszystkimi spadkobiercami. Warunkiem zawarcia takiej umowy jest to, żeby wszyscy spadkobiercy byli stronami umowy o dział spadku. Jeśli spadkobierców jest przykładowo czterech i tylko trzech z nich chce zawrzeć umowę, to niemożliwe będzie dokonanie umownego działu spadku. Umowa o dział spadku może być zawarta w zwykłej formie pisemnej. Jeśli jednak w skład spadku wchodzi nieruchomość, to umowa o dział spadku musi być zawarta w formie aktu notarialnego. Jeśli zaś do spadku należy przedsiębiorstwo, to umowa o dział spadku powinna być zawarta co najmniej w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi, przy czy gdy w skład przedsiębiorstwa wchodzi nieruchomość, to umowa musi być zawarta w formie aktu notarialnego.
Umowny dział spadku może obejmować cały spadek albo zostać ograniczony do określonej części spadku. Częściowy dział spadku ma uzasadnienie np. wówczas gdy spadkobiercy doszli do porozumienia co do zasad podziału określonych przedmiotów wchodzących w skład spadku, natomiast co do innych jeszcze nie i nie chcą w tym zakresie kierować sprawy do sądu.
Sądowy dział spadku- jeśli spadkobiercy nie potrafią dojść do porozumienia w zakresie sposobu dokonania działu spadku, to dział spadku może nastąpić w postępowaniu sądowym. Aby zainicjować takie postepowanie nie jest konieczna zgoda wszystkich spadkobierców- wystarczy, że co najmniej jeden ze spadkobierców złoży wniosek do sądu o dział spadku i wówczas wszyscy pozostali spadkobiercy staną się uczestnikami postepowania sądowego.
Sądowy dział spadku musi obejmować cały spadek, a więc wszystkie przedmioty wchodzące w skład spadku. Celem postępowania o dział spadku jest bowiem kompleksowe podzielenie spadku między spadkobierców, aby docelowo każdy z nich otrzymał określony majątek ze spadku i nie musiał w przyszłości prosić o zgodę innych spadkobierców, jeśli będzie chciał np. sprzedać określony przedmiot.
W przypadku gdy w skład spadku wchodzi przedsiębiorstwo, dział spadku obejmuje to przedsiębiorstwo z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia kontynuacji prowadzonej przy jego wykorzystaniu działalności gospodarczej. Oznacza to, że dzieląc spadek, do którego należy przedsiębiorstwo, sąd musi dążyć do tego, aby przedsiębiorstwo to po dokonaniu działu spadku nadal funkcjonowało. Nie można zatem w sądowym dziale spadku wymagać, aby działalność przedsiębiorstwa została zakończona, a majątek tego przedsiębiorstwa został podzielony. Jeśli jednak spadkobiercy i małżonek spadkodawcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie, nie osiągnęli porozumienia co do kontynuacji tej działalności, to w ramach sądowego działu spadku można zlikwidować i podzielić to przedsiębiorstwo.
Z momentem dokonania działu spadku – umownego albo sądowego- ustaje wspólność majątku spadkowego. Spadkobiercy stają się wyłącznymi właścicielami poszczególnych podmiotów, które przypadły im w ramach dokonanego działu spadku.
Do chwili działu spadku spadkobiercy odpowiadają za pozostawione zobowiązania solidarnie, co w praktyce oznacza, że wierzyciele mogą zgłosić się z żądaniem zapłaty względem wszystkich spadkobierców tylko jednego z nich lub wybranej części. Co więcej, wierzyciel może domagać się spłaty tylko części długu – to zaś do kogo skieruje takie żądanie, zależy tylko od jego decyzji. Zupełnie inaczej przedstawia się kwestia odpowiedzialności za długi spadkowe po dokonanym już dziale spadku. Od tego momentu każdy ze spadkobierców odpowiada indywidualnie do wysokości własnego udziału w masie spadkowej. Innymi słowy wierzyciel może żądać spłaty długu tylko w takiej wysokości, w jakiej uczestniczy on w majątku spadkowym.
Edukacja Prawna- Prawo Spadkowe
Z przyjemnością informujemy, że Lokalna Grupa Działania „Barcja” w roku 2022 prowadzi punkt poradnictwa zlokalizowane w Kętrzynie i Korszach.
Nieodpłatna pomoc prawna i mediacja
Punkt zlokalizowany w budynku Starostwa Powiatowego w Kętrzynie Plac Grunwaldzki 1 pok. nr 16.
PONIEDZIAŁEK 8-12 adw. Anna Hołowaczyk
WTOREK 7-11 adw. Anna Hołowaczyk
ŚRODA 7-11 r.pr. Ewelina Łukaszewicz (nieodpłatne poradnictwo obywatelskie)
Punkt zlokalizowany w Urzędzie Gminy w Barcianach ul. Szkolna3
CZWARTEK 7-11 adw. Anna Hołowaczyk / adw. Justyna Górska
Punkt zlokalizowany w Urzędzie Miejskim w Korszach ul. Mickiewicza 13
PIĄTEK 8-12 adw. Justyna Górska / adw. Anna Hołowaczyk
Informacja o zasadach udzielania Nieodpłatnej Pomocy Prawnej i Edukacji Prawnej
———————————————————————————————————————————————————-
EDUKACJA PRAWNA- ZAWIERAM UMOWĘ
4 listopad 2022 r.
To, co kupujemy zależy nie tylko od zawartości naszego portfela. Zgodnie z przepisami, zawieranie różnych umów jest uzależnione także od wieku. Aby zrozumieć istotę problemu należy poznać podstawowe pojęcia, takie jak: zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych.
Zdolność prawna to inaczej zdolność do tego, aby być adresatem praw i obowiązków prawnych. Dzięki temu, że masz zdolność prawną możesz być właścicielem płyty czy spadkobiercą, który odziedziczył dom po wujku. Zdolność prawną mają nie tylko dorośli, ale także dzieci, które mogą być podmiotem praw i obowiązków, na przykład otrzymać darowiznę od dziadków.
Niezależnie od wieku, stanu fizycznego czy psychicznego – zdolność prawną ma każdy człowiek
Zdolność do czynności prawnych to zdolność do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych. Jest to możliwość zaciągania zobowiązań, nabywania praw czy rozporządzanie swoimi prawami poprzez własne działanie. Oznacza to, że możesz otrzymać darowiznę, pożyczyć od kolegi rower, a także kupić sobie płytę. Zdolność do czynności prawnych może być pełna, ograniczona lub można jej nie mieć w ogóle. Jest to uzależnione od wieku oraz od tego, czy dana osoba nie została całkowicie lub częściowo ubezwłasnowolniona. Ubezwłasnowolnienie występuje wówczas gdy sąd zdecyduje, że ze względu na stan psychiczny danej osoby nie jest ona w stanie samodzielnie prowadzić swoich spraw i podejmować decyzji.
Choć zawarcie umowy kojarzy się z szeregiem formalności- to nie jest to jedyna forma w jakiej może być zawarta umowa. Pewnie nie zdajesz sobie sprawy, ale każdego dnia zawierasz szereg umów. Jak to możliwe?? Należy odpowiedzieć najpierw na podstawowe pytanie.
W jakiej formie może być zawarta umowa??
Do zawarcia umowy dochodzi przez złożenie zgodnych oświadczeń woli stron, które chcą zawrzeć konkretną umowę. Umowa może być zawarta w formie ustnej, jeżeli strony tak postanowią. Kiedy prosisz w piekarni o chleb czy bułkę, sprzedawca podaje towar i określa jego cenę, którą powinieneś zapłacić. W ten sposób zawarłeś umowę sprzedaży w formie ustnej. Kiedy pożyczasz koledze książkę i umawiasz się na jej zwrot za miesiąc, to zawarłeś ustnie umowę użyczenia. Wymieniając się z kolegami płytami, wówczas zawarłeś ustną umowę zamiany. Czasami do zawarcia umowy może dojść nawet bez użycia słów, a przez czynności które miały miejsce. Kupując napój w automacie nie prosisz przecież o puszkę, tylko wrzucasz monetę i wybierasz produkt. Automat został tam wcześniej ustawiony i zaopatrzony przez firmę, z którą właśnie zawarłeś umowę sprzedaży. W ten sam sposób zawierasz umowę- kasując bilet w autobusie. Dla niektórych rodzajów umów przewidziana jest konieczność zachowania formy pisemnej, czyli sporządzenia umowy na piśmie i jej podpisania. Brak takiej formy powoduje, że jest ona nieważna. Przykładam może być umowa przeniesienia praw autorskich praw majątkowych, które mogą być przedmiotem obrotu. Czasami ustawa nie przewiduje, że konsekwencją niezachowania formy pisemnej jest nieważność umowy, ale zachowanie takiej formy jest korzystne w przypadku ewentualnego sporu. Przykładem może być umowa pożyczki. Co do zasady można ją zawrzeć w dowolnej formie. Można więc ustalić jej warunki zarówno ustnie jak i pisemnie. Jeśli jednak wartość pożyczki przekracza 500,00 zł., zgodnie z Kodeksem cywilnym umowa powinna być sporządzona na piśmie dla celów dowodowych. Oznacza to, że niespisanie takiej umowy nie spowoduje wprawdzie jej nieważności, ale znacznie utrudni udowodnienie stronom jakie były postanowienia tej umowy. Poza tym, niektóre rodzaje umów dla swej ważności wymagają zachowania szczególnej formy na przykład aktu notarialnego zawieranego przed notariuszem. Jest to niezbędne choćby w przypadku sprzedaży nieruchomości.
Czytaj uważnie to, co podpisujesz!!! Jeśli czegoś nie rozumiesz, nie podpisuj. Masz prawo pytać i otrzymywać odpowiedzi. Warunki umowy mogą być także zapisane drobnym drukiem. Jeśli w umowie wymienione są załączniki – musisz je także otrzymać i przeczytać – one także są częścią umowy.
Konsumentowi przysługują liczne prawa. Żeby z nich skutecznie korzystać trzeba je najpierw poznać. Dzięki poniższym informacjom dowiesz się jak mądrze kupować oraz jakie masz uprawnienia przy ewentualnym sporze ze sprzedawcą. Znajomość przepisów pomoże Ci stać się świadomym konsumentem i obywatelem.
Konsument to osoba fizyczna, która nabywa towary na własny użytek. Konsument dokonuje z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jego działalnością gospodarczą lub zawodową. Kiedy Ty albo ktoś z Twoich bliskich kupuje książkę, buty czy telewizor – za każdym razem zawiera umowę z przedsiębiorcą. Jeśli zakupy dokonywane są wyłącznie w celach prywatnych – stajecie się konsumentami.
Co zrobić, jeśli kupiony towar ma wadę? Jeśli zakupiony towar ma wadę możesz złożyć reklamację. Składając ją masz prawo wyboru. Możesz żądać naprawy lub wymiany towaru, a także zwrotu całości lub części pieniędzy, poprzez odstąpienie od umowy lub obniżenie ceny. Podstawą reklamacji może być rękojmia lub gwarancja.
Co to jest rękojmia? To jeden z dwóch podstawowych trybów dochodzenia odpowiedzialności od przedsiębiorcy w związku z ujawnioną wadą fizyczną lub prawną zakupionego towaru. Masz prawo do złożenia reklamacji na podstawie rękojmi, jeżeli towar jest wadliwy. W przypadku rękojmi podmiotem odpowiedzialnym za powstałe wady jest sprzedawca i to do niego należy kierować reklamację. Dane sprzedawcy (nazwa, adres) znajdują się na paragonie fiskalnym, który otrzymujesz z chwilą zakupu.
Przedsiębiorca nie może odmówić przyjęcia reklamacji.
Jakie mam uprawnienia z tytułu rękojmi?
Jeśli wystąpi wada towaru – możesz złożyć sprzedawcy reklamację z tytułu rękojmi i zażądać wymiany na nowy lub jego naprawy, a także obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy, jeśli wada towaru jest istotna. Wybór żądania należy do Ciebie.
Sprzedawca odpowiada za sprzedany towar, jeśli wada zostanie stwierdzona w okresie 2 lat od momentu wydania towaru. Okres ten można podzielić na dwie części. Przez pierwszy rok istnieje domniemanie, że stwierdzona wada lub jej przyczyna istniała w momencie sprzedaży. Przedsiębiorca, aby się bronić, musi więc udowodnić, że wada powstała z winy konsumenta, co niewątpliwie ułatwia złożenie reklamacji. Jeśli wada zostanie później zauważona, czyli między 12 a 24 miesiącem od wydania towaru, wtedy to konsument musi wykazać, że wada towaru istniała już w momencie zakupu. Na przykład towar wyprodukowano z materiałów niskiej jakości albo w instrukcji obsługi nie było mowy o konieczności konserwacji specjalnymi preparatami.
UWAGA!!!
Sprzedawca nie odpowiada z tytułu rękojmi za wadę, o której kupujący od początku wiedział. Na przykład – jeśli kupujesz wyszczerbiony kubek ze śmiesznym napisem po obniżonej cenie, w związku z jego uszkodzeniem, nie możesz reklamować wyszczerbienia. Możesz jednak reklamować inne usterki, które ujawnią się w tej rzeczy. Jeśli więc producent wskazał, że kubek można myć w zmywarce, a po jego umyciu napis bezpowrotnie zniknął, możesz z tego tytułu reklamować kubek.
EDUKACJA PRAWNA- SZKOŁA
30 wrzesień 2022 r.
Szkoła to nie budynek, ale przede wszystkim uczniowie. W szkole uczysz się nie tylko przedmiotów jak matematyka, polski czy historia, ale przede wszystkim uczysz się jak żyć z innymi ludźmi. W każdej społeczności, dla jej prawidłowego funkcjonowania konieczne jest przestrzeganie pewnych zasad. Znajomość praw i obowiązków sprawia, ze czujemy się bezpiecznie. Wiemy, co możemy, co powinniśmy, a co jest zabronione.
W Polsce nie ma jednego uniwersalnego zbioru przepisów dotyczących uczniów. Każda szkoła ustanawia prawa i obowiązki samodzielnie. Są one spisane w statucie szkoły. Nie oznacza to jednak dowolności. Statut szkoły musi być zgodny z obowiązującymi przepisami prawa. Prawa i obowiązki ucznia wynikają zarówno z prawa międzynarodowego, jak i krajowego. Kwestie te reguluje między innymi Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Konwencja o prawach dziecka, a także Konstytucja RP, Ustaw o systemie oświaty czy rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej.
Uczeń ma prawo do nauki, informacji, wychowania bez przemocy, swobody myśli, sumienia i religii, a także prawo do swobody wypowiedzi.
Nie wiesz jak wygląda statut Twojej szkoły? Zajrzyj na stronę internetową szkoły. Statut powinien być ogólnie dostępny. Powinieneś go także znaleźć na tablicy informacyjnej czy w sekretariacie. To na władzach szkoły spoczywa obowiązek dostarczenia uczniom podstawowych informacji na temat ich praw. Chcesz poznać swoje prawa i obowiązki w szkole? Zapoznaj się z jej statutem!
Podstawowe prawa ucznia związane z obowiązkiem edukacyjnym to między innymi:
• prawo do informacji na temat programu nauczania poszczególnych przedmiotów, celu i stawianych wymagań.
• prawo do jawnej i umotywowanej oceny postępów w nauce i zachowaniu.
• prawo do organizacji życia szkolnego, które umożliwi zachowanie właściwych proporcji pomiędzy nauką, a rozwijaniem i zaspokajaniem własnych zainteresowań. Zadaniem szkoły jest dbanie o rozwój ucznia, a w ramach tego – rozwijanie jego zainteresowań, talentów i pasji;
• prawo redagowania i wydawania gazety szkolnej;
• prawo organizowania działalności kulturalnej, oświatowej, sportowej oraz rozrywkowej zgodnie z własnymi potrzebami i możliwościami organizacyjnymi, w porozumieniu z dyrektorem, czyli na przykład założenia kółka teatralnego lub szkolnej drużyny piłkarskiej;
• opieki wychowawczej i zapewnienia warunków bezpieczeństwa.
• życzliwego podmiotowego traktowania w procesie kształcenia i wychowania;
• bycia wysłuchanym oraz swobody w wyrażaniu własnych poglądów i myśli. Masz prawo do własnego zdania, ale pamiętaj, by szanować także zdanie innych;
• odpoczynku w czasie przerw świątecznych i ferii. Nie oznacza to jednak, że podczas ferii nie musisz nic robić. Jeśli otrzymasz zadanie przeczytania lektury, traktuj to jak obowiązek;
• uzyskania pomocy w przypadku trudności w nauce. Jeśli czegoś nie rozumiesz, masz prawo prosić o wyjaśnienie;
• korzystania z opieki zdrowotnej oraz poradnictwa i terapii pedagogicznej i psychologicznej;
• korzystania z pomieszczeń szkolnych, ze sprzętu, środków dydaktycznych, księgozbioru biblioteki i świetlicy.
Z prawami związane są także obowiązki!!! Np. Korzystając ze zbioru biblioteki- możesz wypożyczyć książkę, ale Twoim obowiązkiem jest dbanie o nią i oddanie jej na czas.
Podstawowe obowiązki ucznia to:
-
systematyczna nauka i poszerzanie swojej wiedzy, praca nad własnym rozwojem;
-
przestrzeganie obowiązujących w szkole przepisów;
-
aktywne uczestnictwo w zajęciach lekcyjnych i życiu szkoły;
-
punktualne przybywanie na zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne;
-
odnoszenie się z szacunkiem do nauczycieli i innych pracowników szkoły, a także kolegów i koleżanek;
-
przestrzeganie zasad higieny, dbałość o schludny i czysty wygląd;
-
dbanie o ład, porządek i mienie szkolne.
Nie wiesz jak wygląda statut Twojej szkoły? Zajrzyj na stronę internetową szkoły. Statut powinien być ogólnie dostępny. Powinieneś go także znaleźć na tablicy informacyjnej czy w sekretariacie. To na władzach szkoły spoczywa obowiązek dostarczenia uczniom podstawowych informacji na temat ich praw. Chcesz poznać swoje prawa i obowiązki w szkole? Zapoznaj się z jej statutem!!!
Czym jest samorząd uczniowski?
Samorząd tworzą wszyscy uczniowie szkoły. Działa on na rzecz uczniów i jest przez nich zarządzany. Dba o prawa społeczności uczniowskiej, jest ich przedstawicielem i obrońcą.
Samorząd to organizacja demokratyczna- sami uczniowie wybierają ze swego grona swoich reprezentantów. Samorząd reprezentuje uczniów wobec nauczycieli, rodziców czy administracji oświatowej.
ZAPAMIĘTAJ!!!
Samorząd to wszyscy uczniowie, a nie tylko kilkuosobowa reprezentacja. Wszyscy macie prawo do aktywnego uczestniczenia w życiu szkoły i wpływaniu na jej kształt. Jeśli masz jakiś pomysł – działaj!!!
EDUKACJA PRAWNA – BULLYING W SPOŁECZNOŚCI SZKOLNEJ
22 czerwca 2022 r.
Bullying to szczególnie niebezpieczne i agresywne zachowania dziecka w społeczności szkolnej. Polega na psychicznym lub fizycznym znęcaniu się nad ofiarą przez osobę lub grupę. Bullying to nie tylko bicie, ale też poniżanie, wyśmiewanie się czy izolowanie kogoś od grupy. Sprawca ma tutaj przewagę nad ofiarą, a jego złowrogie zachowania powtarzają się co jakiś czas.
Pamiętaj! To, że jesteś niepełnoletni nie oznacza, ze nie poniesiesz odpowiedzialności za znęcanie się nad inną osobą!!! Aby odpowiadać za zachowania naruszające prawo nie musisz mieć ukończonych 18 lat!
Polskie prawo przewiduje dwa rodzaje odpowiedzialności sprawców w zależności od ich wieku. Pierwszy z nich wyznacza Kodeks karny, który mówi, że za przestępstwo odpowiada ten, kto popełnia je po ukończeniu 17 lat. Odpowiedzialność osób młodszych reguluje ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich. Głównym celem tej ustawy jest przeciwdziałanie przejawom demoralizacji i przestępczości nieletnich, a także pomoc w powrocie do normalnego życia młodzieży, która popadła w konflikt z prawem.
Czym jest przestępstwo?
Przestępstwo to czyn człowieka, który może polegać na działaniu, na przykład wyrwaniu kobiecie torebki lub na zaniechaniu (czyli braku działania), na przykład przez nieudzielenie pomocy ofierze wypadku. Aby zachowanie było przestępstwem musi być zawinione, bezprawne, czyli zabronione przez przepisy oraz społecznie szkodliwe.
Jak odpowiadają za czyny zabronione nieletni?
Przed ukończeniem 13 lat jeśli nieletni dopuszcza się czynu zabronionego, sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji i może zastosować środki wychowawcze. Sąd może na przykład udzielić upomnienia, zobowiązać do przeproszenia pokrzywdzonego czy zastosować nadzór kuratora. Inaczej wygląda odpowiedzialność za popełnienie czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia. Co do zasady sąd stosuje wtedy środki wychowawcze i środek poprawczy. Sąd może więc umieścić nieletniego w zakładzie poprawczym. W wyjątkowych wypadkach, jeżeli nieletni ukończył 15 lat i dopuścił się przestępstwa może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym. Dzieje się tak, kiedy sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy i stosowane wcześniej środki wychowawcze lub poprawcze okazały się nieskuteczne.
Postępowanie w sprawach nieletnich:
Dla osób nieletnich od 13 do 17 roku życia postępowanie prowadzi sąd rejonowy/sąd rodzinny – właściwy dla miejsca pobytu nieletniego. W takich sprawach uczestniczą nie tylko nieletni, ale także ich rodzice (lub prawni opiekunowie) oraz prokurator. Nieletni mogą mieć również swojego obrońcę (adwokata lub radcę prawnego). Postępowanie, które toczy się przed sądem rodzinnym służy wyjaśnieniu czy nieletni popełnił dany czyn zabroniony i dlaczego to zrobił. Sąd interesuje się również dotychczasowym zachowaniem nieletniego. W postępowaniu bardzo ważne jest dobro nieletniego. Postępowanie w sprawach nieletnich nie jest jawne – uczestnictwo w rozprawie nie jest dostępne dla wszystkich. Sąd na koniec takiego postępowania wydaje postanowienie. W postępowaniu w sprawach nieletnich ważną rolę odgrywa policja. Sąd rodzinny może zlecić policji dokonanie określonych czynności. Policja ma również prawo przesłuchiwać nieletniego. Przesłuchanie odbywa się w obecności rodziców, opiekuna lub obrońcy nieletniego. Jeżeli zapewnienie ich obecności byłoby niemożliwe, trzeba wezwać na przykład wskazaną przez nieletniego osobę mu bliską lub przedstawiciela szkoły, do której nieletni uczęszcza.
Sąd rodzinny może zastosować różne środki wychowawcze. Należą do nich:
– udzielenie upomnienia;
– zobowiązanie do określonego postępowania, np. naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub do przeproszenia pokrzywdzonego;
– ustanowienie nadzoru odpowiedzialnych rodziców, opiekuna, organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania;
-umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym;
– zastosowanie nadzoru kuratora sądowego,
Środki wychowawcze stosuje się do nieletniego, który przejawia oznaki demoralizacji (negatywne zachowanie odnoszące się do panujących w społeczeństwie zasad) lub popełnił czyn karalny (na przykład kradzież).
Kurator sądowy – to osoba, która czuwa nad wykonaniem kary lub obowiązków nałożonych na nieletniego przez sąd. Kurator sprawdza, czy nieletni zachowuje się w sposób właściwy, czy przestrzega prawa i obowiązków (na przykład czy chodzi do szkoły). Jeżeli kurator ustali, że nieletni zachowuje się niewłaściwie, jest zobowiązany zawiadomić o tym sąd rodzinny.
Sąd może również skierować nieletniego do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi, a także orzec:
– zakaz prowadzenia pojazdów, np. motoru czy samochodu;
– umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie zastępczej zawodowej
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy – to placówka resocjalizacyjno-wychowawcza dla nieletnich. Do ośrodka trafia się wyłącznie poprzez nakaz sądu rodzinnego. Zadaniem takich ośrodków jest wyeliminowanie przyczyn i przejawów niedostosowania społecznego oraz przygotowanie wychowanków do życia zgodnego z obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi. Sąd może również orzec środek poprawczy w postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym. Zakład poprawczy – to placówka, do której trafiają nieletni, którzy dopuścili się czynu karalnego po ukończeniu lat 13. Warunkiem trafienia do „poprawczaka” jest wysoki stopień demoralizacji sprawcy przestępstwa. Osadzony w zakładzie poprawczym jest pozbawiony wolności. Umieszczenie w schronisku ma zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania sądowego. Trafić można tam gdy okoliczności i charakter czynu, a także stopień demoralizacji i nieskuteczność dotychczasowych środków wychowawczych przemawiają za przyszłym umieszczeniem nieletniego w zakładzie poprawczym.
EDUKACJA PRAWNA – OCHRONA WIZERUNKU W SIECI
16 marca 2022 r.
W sieci znajdziesz niezliczoną ilość zdjęć z różnego rodzaju imprez, spotkań lub konferencji. Użytkownicy różnych serwisów społecznościowych uwielbiają chwalić się wszelkimi informacjami na temat tego co robili, gdzie przebywają lub jakiej słuchają muzyki. Publikowanie szczegółowych informacji na temat swojego życia nie wydaje się być dobrym pomysłem, aczkolwiek nie jest to niezgodne z prawem. Musimy jednak pamiętać, że to co wrzucamy do internetu zostaje tam na zawsze i zaczyna żyć własnym życiem, a my często tracimy nad tym kontrolę. Musimy być ostrożni zwłaszcza przy publikowaniu informacji na temat innych osób lub ich wizerunku.
Wizerunek chroniony jest przez prawo w takim samym stopniu jak zdrowie, wolność czy tajemnica korespondencji. Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, wizerunek zaliczany jest do dóbr osobistych człowieka i podlega ochronie niezależnie od tego, czy w skutek bezprawnego posłużenia się nim doszło do naruszenia innych dóbr osobistych człowieka, takich jak dobre imię czy godność.
Dlatego też bardzo ważne jest abyśmy pamiętali, że bez wyraźnej zgody osoby, której wizerunek chcemy udostępnić, nie możemy tego zrobić. Pamiętaj, że wrzucając do sieci zdjęcie nawet z wycieczki szkolnej oprócz swojego wizerunku udostępniasz również wizerunek osób trzecich, które nie koniecznie mogą tego chcieć.
Sposób wyrażenia zgody
Zgoda na rozpowszechnianie wizerunku nie może być dorozumiana. Przykładowo, brak protestu ze strony osoby sportretowanej na zdjęciu nie jest jednoznacznym wyrażeniem zgody na rozpowszechnianie wizerunku.
Zgoda na rozpowszechnianie wizerunku powinna zostać wyrażona jednoznacznie. Zezwolenie na rozpowszechnienie wizerunku musi być wyrażone zatem tak, aby nie było żadnych wątpliwości co do zakresu i treści zgody osoby sportretowanej.
Rozpowszechnianie wizerunku bez zgody
Naruszeniem prawa do ochrony wizerunku jest bezprawne rozpowszechnianie wizerunku, które należy rozumieć jako publiczne udostępnianie, stworzenie możliwości zapoznania się z wizerunkiem bliżej nieokreślonej grupie osób.
Osoby, których wizerunek został udostępniony w Internecie bez ich zgody mają szereg uprawnień. Podstawowym jest to, że mogą domagać się natychmiastowego usunięcia ich wizerunku z przestrzeni publicznej. Jeżeli poprzez udostepnienie fotografii spowodowało naruszenie dóbr osobistych tej osoby to taka osoba może domagać się opublikowania przeprosin w prasie. Ponadto jeżeli naruszenie dóbr było zawinione to osoba taka może domagać się odszkodowania na drodze sądowej
Wyjątki od zasady konieczności uzyskania zgody
Od ogólnej zasady wymogu uzyskania zgody na rozpowszechnianie wizerunku osoby uwiecznionej na zdjęciu prawo autorskie przewiduje trzy wyjątki.
Zgoda osoby sportretowanej nie będzie konieczna wtedy, gdy rozpowszechnienie:
• Jeżeli osoba, której wizerunek udostępniono otrzymała zapłatę za pozwolenie, chyba że konieczność uzyskania jej zgody na publikację zdjęcia została wyraźnie zastrzeżona (np. emisja reklamy z udziałem modelki, która otrzymała zapłatę za pozowanie)
• dotyczy osoby powszechnie znanej, a wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych (w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych – na przykład zdjęcie premiera przemawiającego podczas konferencji);
• dotyczy osoby stanowiącej jedynie szczegół całości, tj. szczegół zdjęcia przedstawiającego zgromadzenie, krajobraz czy publiczną imprezę. Chodzi tutaj o takie przypadki, gdy wizerunek osoby sportretowanej na zdjęciu stanowi rzeczywiście jedynie przypadkowy element. Takie przedstawienie wizerunku nie będzie wymagało zezwolenia:
Jeżeli będziemy pamiętali o tych zasadach wówczas pozwoli nam to uniknąć nieprzyjemnych sytuacji. Chęć dzielenia się własna radością jest naturalna. Należy jednak zwrócić uwagę gdzie zamieszczamy informacje i zdjęcia i kto ma do nich dostęp.
Zadanie finansowane ze środków publicznych w ramach realizacji zadania publicznego pn. Prowadzenie punktu nieodpłatnej pomocy prawnej, świadczenia nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego oraz edukacji prawnej na terenie powiatu kętrzyńskiego w 2022 r.